دسته‌بندی نشده

شناسایی و کنترل آفت سن گندم؛ خطرناک ترین آفت مزارع گندم ایران

سن گندم چیست؟

سن گندم (Eurygaster integriceps) حشره‌ای از راسته Hemiptera و خانواده Scutelleridae است. یکی از مخرب‌ترین آفات گندم و جو در نواحی معتدل و نیمه‌خشک آسیاست.
سن گندم با تغذیه از شیره‌ی دانه و برگ گندم، هم در مرحله رشدی گیاه و هم پس از تشکیل دانه، خسارت وارد می‌کند. نیش این حشره باعث چروکیدگی، سفید شدن خوشه‌ها و در نهایت کاهش کیفیت و ارزش نانوایی گندم می‌شود.

این آفت بیشتر در مناطق دیم‌زار و نواحی گرم و خشک کشور مانند کردستان، کرمانشاه، همدان، آذربایجان غربی، زنجان و بخش‌هایی از خراسان و فارس مشاهده می‌شود و کنترل آن از اولویت‌های اصلی برنامه‌های مبارزه با آفات در کشور است.

ویژگی‌های ظاهری سن گندم (Eurygaster integriceps)

 حشره کامل:

اندازه: حدود ۱۰ تا ۱۲ میلی‌متر طول.

رنگ بدن: قهوه‌ای مایل به خاکستری یا زیتونی، با خال‌های ریز تیره (رنگ بسته به منطقه و سن متغیر است).

شکل بدن: بیضی و نسبتاً پهن و تخت، با پشت سپردار و براق؛ شبیه «لاک‌پشت کوچک».

سپر پشتی (Scutellum): بسیار بزرگ و تقریباً تمام پشت بدن را می‌پوشاند — این ویژگی شاخص مهم تشخیص از سایر سن‌هاست.

چشم‌ها: کوچک و در کناره‌های سر قرار دارند.

خرطوم (آلات دهانی): نیش‌مانند و در زیر بدن تا عقب امتداد دارد.

نکته تشخیصی: سن گندم از خانواده Scutelleridae است (به‌نام سن‌های سپردار). در این خانواده، سپر پشتی تقریباً کل بدن را پوشانده، در حالی‌که سن‌های شکاری (مثلاً خانواده Pentatomidae) سپر کوچک‌تری دارند.

 

 زیست‌شناسی و مراحل زندگی سن گندم (Eurygaster integriceps)

🔹 زمستان‌گذرانی

سن گندم زمستان را به‌صورت حشره کامل (بال‌دار) در پناهگاه‌های طبیعی مانند دامنه کوه‌ها، زیر بوته‌ها، میان سنگ‌ها، زیر برگ‌های خشک درختان بلوط و بادام‌کوهی و گاهی در حاشیه جنگل‌ها می‌گذراند.
در این مدت، حشره در حال استراحت زمستانی (دیاپوز) است و هیچ فعالیت تغذیه‌ای ندارد. این مرحله از آبان تا اواخر اسفند ادامه دارد.

🔹 خروج از پناهگاه و مهاجرت به مزارع

با گرم شدن هوا در اواخر اسفند تا فروردین (هم‌زمان با سبز شدن گندم‌ها)، سن‌های کامل زمستان‌گذران از پناهگاه خارج شده و به مزارع گندم پرواز می‌کنند.
در ابتدا، آن‌ها از برگ‌ها و ساقه‌های جوان گندم تغذیه می‌کنند. در این زمان خسارت چندان محسوس نیست، اما باعث ضعف عمومی گیاه می‌شود.

🔹 جفت‌گیری و تخم‌گذاری

پس از چند روز تغذیه، حشرات جفت‌گیری کرده و ماده‌ها شروع به تخم‌گذاری می‌کنند.
هر حشره ماده معمولاً بین ۱۰۰ تا ۲۵۰ تخم می‌گذارد که به‌صورت دسته‌های ۱۴تایی (دو ردیف ۷تایی) روی سطح برگ‌های گندم یا علف‌های هرز چسبیده‌اند.
تخم‌ها ابتدا سبز روشن و سپس قهوه‌ای مایل به خاکستری می‌شوند. دوره رشد جنینی تخم‌ها بسته به دما حدود ۵ تا ۱۰ روز طول می‌کشد.

🔹 مراحل پورگی

سن گندم دارای پنج سن پورگی (Nymphal instars) است. پوره‌ها شبیه حشرات کامل هستند ولی بال ندارند و در هر مرحله کمی به شکل نهایی نزدیک‌تر می‌شوند.

پوره‌های سن ۱ و ۲ معمولاً از شیره برگ‌ها تغذیه می‌کنند.

پوره‌های سن ۳ و ۴ به خوشه‌ها می‌روند و از دانه‌های در حال تشکیل تغذیه می‌کنند.

پوره سن ۵ (بیشترین تغذیه) خسارت اصلی را وارد می‌کند و سبب پوک شدن و چروکیدگی دانه‌ها می‌شود.
دوره پورگی بسته به دما و شرایط محیطی حدود ۴۰ تا ۵۰ روز است.

🔹 حشره کامل (بالغ تابستانه)

پس از پایان رشد پوره‌ها، حشرات بالغ جدید در اواخر خرداد تا تیرماه ظاهر می‌شوند. این حشرات از دانه‌های رسیده تغذیه می‌کنند و تا حدودی در افزایش خسارت نقش دارند.
با خشک شدن مزارع، سن‌های کامل به تدریج به مناطق کوهستانی و پناهگاه‌های زمستانی مهاجرت کرده و چرخه زندگی خود را کامل می‌کنند.

🔹 نسل و دوره زندگی

سن گندم در بیشتر مناطق ایران یک نسل در سال دارد. یعنی فقط یک‌بار تخم‌گذاری کرده و نسل بعدی سال آینده ظاهر می‌شود.
در برخی مناطق گرم‌تر، ممکن است بخشی از جمعیت دو نسل ناقص داشته باشد، اما این حالت نادر است.

خسارت و علائم تغذیه سن گندم

سن گندم در تمام مراحل رشدی خود (از حشره کامل زمستان‌گذران تا پوره سن ۵) از شیره‌ی گیاه گندم تغذیه می‌کند، اما نوع و شدت خسارت در مراحل مختلف رشد گیاه متفاوت است. این آفت هم باعث کاهش کمی عملکرد و هم کاهش کیفی محصول (آرد و نان) می‌شود.

 ۱. خسارت در مرحله رویشی (پیش از خوشه‌دهی)

در این مرحله، سن‌های کامل زمستان‌گذران و پوره‌های سن‌های اولیه از برگ‌ها و ساقه‌های جوان تغذیه می‌کنند.

محل تغذیه به‌صورت لکه‌های سفید یا زرد رنگ روی برگ‌ها ظاهر می‌شود.

برگ‌ها حالت پژمرده پیدا می‌کنند و ممکن است نوک آن‌ها خشک شود.

در صورت تغذیه از ساقه‌های جوان، انتقال شیره در آوندها مختل شده و گاهی ساقه‌ها از همان نقطه می‌شکنند.
اگر حمله شدید باشد، خوشه‌دهی گیاه کاهش می‌یابد و گیاهان ضعیف می‌شوند.

🌾 ۲. خسارت در مرحله خوشه‌دهی تا شیری شدن دانه

در این مرحله، پوره‌های سن ۳ تا ۵ بیشترین خسارت را وارد می‌کنند.

با فرو بردن خرطوم در دانه‌های در حال تشکیل، شیره و مواد غذایی دانه را می‌مکند.

محل تغذیه به‌صورت نقطه‌های سفید یا خاکستری روی دانه دیده می‌شود.

دانه‌ها سبک، چروکیده و پوک می‌شوند.

در موارد شدید، بخشی از خوشه‌ها سفید شده و کاملاً خشک می‌گردند (اصطلاحاً “خوشه سفید” یا “خوشه پوک”).

 ۳. خسارت کیفی روی آرد و نان

حتی مقدار کمی آلودگی به سن گندم می‌تواند کیفیت آرد و نان را به‌شدت کاهش دهد.

بزاق سن حاوی آنزیم پروتئولیتیک (گلوتن‌شکن) است که باعث تجزیه گلوتن گندم می‌شود.

در نتیجه، خمیر چسبندگی خود را از دست می‌دهد و نان حاصل از آن، کوچک، تیره و شکننده خواهد بود.

در آردهای آلوده، هنگام ورز دادن خمیر، بوی خاص و ناخوشایندی (مشابه بوی کپک یا تندی) احساس می‌شود.

 ۴. درصد خسارت

اگر بیش از ۲ تا ۳ عدد سن در هر مترمربع وجود داشته باشد، خسارت اقتصادی می‌شود.

در شرایط طغیانی، این آفت می‌تواند تا ۱۰۰٪ محصول را از بین ببرد.

حتی آلودگی جزئی (مثلاً ۲٪ دانه آلوده) نیز ممکن است کیفیت نانوایی آرد را غیرقابل استفاده کند.

 کنترل و مدیریت سن گندم (Eurygaster integriceps)

مدیریت آفت سن گندم باید به‌صورت ترکیبی و منطقه‌ای انجام شود، چون این آفت تحرک بالایی دارد و بین مزارع و پناهگاه‌های طبیعی جابه‌جا می‌شود. بهترین نتیجه زمانی حاصل می‌شود که کنترل آن به‌صورت مدیریت تلفیقی آفات (IPM) انجام گیرد.

 ۱. کنترل زراعی (Cultural control)

روش‌های زراعی، نخستین و مهم‌ترین گام در پیشگیری از طغیان سن گندم هستند:

شخم و دیسک زدن پس از برداشت:
با انجام شخم عمیق و به‌موقع پس از برداشت، پوره‌های باقی‌مانده در بقایا از بین می‌روند یا در معرض پرندگان قرار می‌گیرند.

کشت به‌موقع:
کشت زودهنگام یا دیرهنگام می‌تواند موجب هم‌زمانی مراحل حساس رشد گندم با حضور آفت شود. زمان مناسب کشت باید به‌گونه‌ای باشد که در هنگام مهاجرت سن‌ها، گیاه در مرحله‌ای باشد که کمترین آسیب را ببیند.

از بین بردن علف‌های هرز میزبان:
علف‌های هرز مانند یولاف و انواع گرامینه‌ها محل تغذیه اولیه سن‌ها هستند. کنترل آن‌ها در حاشیه مزارع اهمیت زیادی دارد.

استفاده از ارقام مقاوم:
در برخی مناطق، ارقام گندم با تحمل بیشتر نسبت به سن معرفی شده‌اند. استفاده از این ارقام می‌تواند بخشی از خسارت را کاهش دهد.

 ۲. کنترل بیولوژیکی (Biological control)

در طبیعت، دشمنان طبیعی متعددی سن گندم را کنترل می‌کنند، به‌ویژه تخم‌های آن که توسط زنبورهای پارازیتوئید نابود می‌شوند.

زنبورهای پارازیتوئید تخم:
گونه‌هایی از جنس Trissolcus و Telenomus، تخم‌های سن را انگلی (پارازیتی) می‌کنند و از درون تخم خارج می‌شوند.
در برخی سال‌ها تا ۵۰٪ تخم‌ها توسط این زنبورها نابود می‌شود.

شکارگرهای طبیعی:
پرندگانی مانند سار، زاغ و گنجشک و همچنین حشرات شکارگر مثل سن‌های شکاری (Picromerus bidens) از مراحل مختلف زندگی سن گندم تغذیه می‌کنند.

حفظ این دشمنان طبیعی با کاهش مصرف بی‌رویه سموم و ایجاد تنوع زیستی در مزرعه بسیار مؤثر است.

 ۳. کنترل شیمیایی (Chemical control)

زمان و نحوه استفاده از سموم باید با دقت انجام شود تا ضمن کاهش خسارت، از آسیب به دشمنان طبیعی جلوگیری شود.

زمان مناسب سم‌پاشی:
بهترین زمان مبارزه زمانی است که حدود ۵۰٪ تخم‌ها باز شده و پوره‌های سن ۱ تا ۲ ظاهر شده‌اند.
در این مرحله، پوره‌ها تحرک کمی دارند و در سطح برگ‌ها متمرکزند، بنابراین تأثیر سموم بیشتر است.

سموم مؤثر:
در ایران، حشره‌کش‌هایی مانند دلتامترین (Decis)، فنیتروتیون (Fenitrothion)، و تری‌کلروفن (Dipterex) با دزهای توصیه‌شده توسط سازمان حفظ نباتات مورد استفاده قرار می‌گیرند.

⚠️ توجه: سم‌پاشی باید بر اساس پیش‌آگاهی و با مشورت کارشناسان جهاد کشاورزی انجام شود، زیرا استفاده نادرست از سموم می‌تواند موجب نابودی دشمنان طبیعی و بروز مقاومت در آفت شود.

 ۴. کنترل منطقه‌ای و پیش‌آگاهی

پایش جمعیت سن گندم در پناهگاه‌ها و مزارع توسط کارشناسان حفظ نباتات، پایه تصمیم‌گیری برای مبارزه است.

در استان‌های غربی و شمال‌غربی ایران (مثل کردستان و کرمانشاه)، هر سال قبل از کشت گندم، عملیات پایش و هشدار به کشاورزان اطلاع‌رسانی می‌شود.

در صورتی که تراکم سن‌های زمستان‌گذران بیش از ۲ عدد در مترمربع باشد، هشدار مبارزه صادر می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *